Gazetka Parafialna 08.12.2024

II Niedziela ADWENTU
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

Refleksja

Błogosławiona jesteś Maryjo, i wywyższona przez Pana. On wielkich rzeczy w Tobie dokonał, Niepokalana.

Archanioł Gabriel zjawiając się u najświętszej Dziewicy zwraca się do Niej: "Raduj się Pełna Łaski” (Łk 1,28). "Pełna Łaski”, to nowe imię, jakie boski posłaniec nadaje Maryi. To imię wskazuje, że ona od początku jest "Pełna Łaski”. Zapowiedziana już w Księdze Rodzaju i u proroka Izajasza (7, 14), od zawsze istnieje w zamyśle Boga, jak Mądrość (Prz 8). Przygotowana i gotowa na przyjęcie Syna Bożego – samą Łaskę.

Wiara w niepokalane poczęcie była w Kościele żywa zawsze. Natomiast 8 grudnia 1854 r. papież Pius IX ogłosił dogmat wiary, czyli uroczyście zdefiniował prawdę o Niepokalanym Poczęciu: "Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.

"O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła świętego i poleconymi Tobie”(PismaII,215).

ks. Leszek Smoliński

---

Złota myśl tygodnia

---

Patron tygodnia - Święty Jan od Krzyża,prezbiter i doktor Kościoła - 14 grudnia

Jan de Yepes urodził się w 1542 roku w Fontiveros, w pobliżu miasta Avila (Hiszpania). Był trzecim z kolei dzieckiem Gonzaleza de Yepes i Katarzyny Alvarez. Jego ojciec, szlachcic, został odrzucony przez rodzinę za poślubienie dziewczyny z ludu. Po śmierci ojca matka przeniosła się z dziećmi do Arevalo, a później do Mediny del Campo, gdzie Jan został oddany do przytułku. Gdy podrósł, pracował w szpitalu, by następnie próbować różnych zawodów u kolejnych majstrów: w tkactwie, krawiectwie, snycerstwie, jako malarz, jako zakrystian, wreszcie jako pielęgniarz. W roku 1563, mając 21 lat, wstąpił do karmelitów i wtedy obrał sobie imię Jan od św. Macieja. Po ukończeniu studiów filozoficznych i teologicznych w Salamance, w 25. roku życia otrzymał święcenia kapłańskie (1567).

Spotkanie ze św. Teresą z Avila, w dniu swojej Mszy prymicyjnej, zainspirowało go do współpracy w reformie Karmelu. Rok później św. Teresa namówiła pewnego szlachcica, żeby ofiarował dom w Duruelo na założenie pierwszej fundacji reformy. Tam przeniósł się Jan wraz z dwoma przyjaciółmi, których pozyskał dla reformy. 28 listopada 1568 r. złożyli ślub zachowania pierwotnej reguły. Jan przybrał sobie wówczas imię Jana od Krzyża. Postanowił pozostać wierny reformie, choćby "miał to przypłacić życiem". Wkrótce okazało się, że będzie miał okazję dać dowód tej wierności. W latach 1569-1571 został wybrany na mistrza nowicjatu. W roku 1570 musiał jednak przenieść klasztor do Pastrany. W roku 1571 został rektorem pierwszego klasztoru karmelitów w Alcali, który przyjął reformę. Równocześnie pełnił obowiązki spowiednika karmelitanek zreformowanych w Avila (1572-1577).

Jan kontynuował działalność reformatorską, zakładając nowe klasztory i pełniąc różne funkcje. W 1581 roku utworzono odrębną prowincję dla zreformowanych karmelitów. Zezwolił na to papież Grzegorz XIII specjalnym breve z 22 lipca 1580 roku. W roku 1582 Jan został mianowany przełożonym domu w Granadzie, a trzy lata później kapituła wybrała go wikariuszem prowincji Andaluzja. W 1587 r. zrzekł się tego urzędu i został ponownie mianowany przełożonym konwentu w Granadzie.

Kiedy liczba zreformowanych klasztorów zaczęła rosnąć i powstawały nowe prowincje, papież Sykstus V zezwolił na wybór osobnego wikariusza generalnego dla prowincji zreformowanych, ale generał miał być jeszcze wspólny dla obu rodzin karmelu. Papież miał bowiem nadzieję, że niebawem cały zakon przyjmie reformę. W roku 1588 odbyła się pierwsza kapituła generalna prowincji zreformowanych.Jednak stronnictwo złagodzonej reguły wzięło górę. Jan został usunięty ze wszystkich urzędów i jako zwykły zakonnik zakończył niebawem życie w klasztorze w Ubedzie 14 grudnia 1591 roku w wieku zaledwie 49 lat.

Jego dzieła mistyczne, takie jak Noc ciemna i Pieśń duchowa, przysporzyły mu tytuł doktora Kościoła. Jan od Krzyża został beatyfikowany w 1675 roku, a w 1726 r. kanonizowany w 1726. Jest patronem karmelitów bosych. Pius XI ogłosił go doktorem Kościoła w 1926 r.

---

Opowiadanie - Trochę srebra

– Rabbi, co sądzisz na temat pieniędzy? – spytał młodzieniec swojego nauczyciela.
– Wyjrzyj przez okno – rzekł mistrz – i powiedz, co widzisz.
– Widzę kobietę z dzieckiem, wóz ciągnięty przez parę koni i wieśniaka idącego na targ.
– Dobrze. A teraz popatrz w lustro. Co widzisz?
– Co chcesz, żebym widział Rabbi? Siebie samego, to oczywiste.
– A teraz zastanów się: szyba jest zrobiona ze szkła i lustro także jest zrobione ze szkła. Wystarczy cieniutka warstwa srebra na szkle i człowiek dostrzega jedynie siebie samego.

---

Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 107

Rzecz jasna, troska ojedność Kościoła wymaga od nas zaangażowania nie tylko podczas Tygodnia Modlitw oJedność Chrześcijan, który obchodzony jest co roku w dniach 18–25 stycznia. Bardzo potrzebne jest również wielkie zaangażowanie w kształtowanie jedności między nami, katolikami, w naszych domach, rodzinach, parafiach, diecezjach. Chodzi oto, byśmy potrafili się pięknie różnić idawali świadectwo życia wmiłości. Wopinii ojców Soboru Watykańskiego II "(…) wymaga to od nas, byśmy (…) pielęgnowali wzajemny szacunek, poszanowanie izgodę, uznając wszelkie uprawnione zróżnicowanie (…). Silniejsze jest bowiem to, co wiernych łączy, niż to, co ich dzieli: niechaj wsprawach koniecznych panuje jedność, wwątpliwych – wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Tam, gdzie tak nie jest pośród nas, poważnie obniżamy autorytet iwiarygodność chrześcijaństwa. To zaś poważnie utrudnia Kościołowi przyprowadzanie ludzi do Jezusa. Jeśli między nami nie ma zgody, to mówienie omiłości Boga iwzywanie do miłowania jest właściwie pozbawione racji.

bp Andrzej Czaja

źródło: Diecezja Opolska

---

Ogłoszenia   |   Zapowiedzi   |   Intencje

---